Het oratorium Kailash is een muziekstuk gebaseerd op het Tibetaans dodenboek. Het stuk beschrijft, middels klanken van water, bergen en wind, de vier overgangsstadia tussen leven en dood. De bewerkte teksten uit het dodenboek geven inzicht in hoe te leven met het besef van eindigheid. Tijdens de repetities wordt hierover gesproken. Het ontstaansproces van het muziekstuk is voor de musici een indringende persoonlijke ervaring. Ze delen hun eigen relatie tot het sterven met elkaar. Kennis over leven en sterven beïnvloedt hun bijdrage aan het muziekstuk. Dat is te horen in de uitvoering. Elke noot is zowel een einde als een nieuw begin.
